Druk przestrzenny staje się coraz bardziej popularny, znajdując zastosowanie w wielu dziedzinach życia. Drukarki 3D są w stanie drukować przedmioty z różnych materiałów. Pomaga to inżynierom i projektantom tworzyć prototypy. Drukują też wiele produktów, takich jak figury, przedmioty codziennego użytku czy biżuterię. Dzięki drukowi 3D powstają również domy, a nawet mosty. Oprócz tego wydrukować można różnego rodzaju części, podzespoły i formy do wykonania właściwych elementów. Możliwości druku przestrzennego są naprawdę ogromne, dlatego warto dowiedzieć się, na czym on polega.
Co to jest druk przestrzenny i jakie są jego rodzaje?
Druk 3D polega na wytwarzaniu fizycznego obiektu poprzez nanoszenie kolejnych warstw materiału. Każda drukarka 3D posiada elementy ruchome, których zdaniem jest drukowanie kolejnych warstw na poprzednich. Aby wydrukować coś w drukarce 3D potrzebny jest, oprócz samej maszyny, trójwymiarowy model komputerowy, a także program do obróbki modelu i oczywiście materiał do druku, czyli filament. Pierwsza technika drukowania przestrzennego została opracowana już w 1984 roku przez Chucka Hulla. Obecnie wyróżnia się wiele rodzajów druku przestrzennego. Różnią się one wykorzystywanym materiałem oraz sposobem jego spajania. Do najpopularniejszych technik druku 3D należą:
- FDM – materiałem jest w tym przypadku tworzywo termoplastyczne (plastik). Drukowanie odbywa się poprzez rozgrzewanie tworzywa sztucznego dostarczanego do drukarki 3D.
- SLS – cienkie warstwy sproszkowanego materiału nakładane są maszynowo na platformę roboczą urządzenia za pomocą wałka. Ten rodzaj druku wykorzystywany jest w przemyśle do prototypowania i wytwarzania gotowych elementów.
- SLA – ciekły materiał fotopolimerowy (żywica) utwardzany jest przez wiązki lasera.
- CJP – jest to kolorowy druk 3D z gipsowego proszku barwionego tuszem.
- MJP – maszyna natryskuje na stół roboczy żywicę światłoutwardzalną i w tym samym czasie utwardza ją światłem UV.
- Binder Jetting - za pomocą ciekłego spoiwa łączy proszki metaliczne lub proszki piasku.
- DMLS – druk ze sproszkowanych metali, które topione są laserem o dużej mocy.
- EBM – do topienia sproszkowanego metalu używana jest wiązka elektronów.
- DLP – żywice utwardza się światłem emitowanym przez projektor umieszczony pod pojemnikiem z materiałem.
Jakość wydruku zależy od użytego filamentu oraz rozdzielczości. Każda warstwa druku ma swoją wysokość. Im mniejsza wysokość warstwy, tym większa rozdzielczość wydruku. Do najpopularniejszych filamentów należą PLA, ABS, PET czy nylon.
