Druk 3D pomaga znacząco przyspieszyć proces tworzenia prototypów. Jest to sposób na tanie uzyskanie precyzyjnie odwzorowanej nawet jednej sztuki przedmiotu. Daje to możliwość łatwego przetestowania danej rzeczy. Drukowanie 3D jest metodą przyrostową, dzięki czemu nie produkuje się zbędnych odpadów i możliwe jest uzyskanie bardzo drobnych detali, które byłyby trudne do stworzenia innymi metodami.
Jakich technik druku 3D używa się do tworzenia prototypów?
Do wykonywania prototypów w technologii 3D wykorzystuje się kilka technik. Jedną z nich jest druk ColorJet Printing, czyli druk 3D w kolorach. Polega on na warstwowym utwardzaniu gipsowego materiału proszkowego. Ta technika umożliwia bardzo dokładne odzwierciedlenie kształtu i koloru zaprojektowanego przedmiotu. Do barwienia wykorzystywane są 3 lub 4 kolory bazowe, co daje możliwości kolorystyczne podobne do tych uzyskiwanych drukarkami do papieru. Technika ta jest szybka i niedroga. Jej zaletą jest możliwość naniesienia na model tekstu lub zdjęć.
Inną techniką wykorzystywaną do tworzenia prototypów, jest Stereolitografia. W tej technice drukowany model utwardzany jest przy użyciu wiązki lasera. Do drukowania wykorzystuje się żywicę. Dużą zaletą tej techniki jest możliwość uzyskiwania przezroczystych elementów.
Branże, w których wykorzystuje się prototypy drukowane na drukarkach 3D
Szybkie prototypowanie wykorzystuje się w bardzo wielu branżach. Jest ono niezastąpione w firmach zajmujących się projektowaniem produktów. Prototyp daje szansę sprawdzenia, czy finalny produkt będzie w pełni funkcjonalny. Pierwszymi branżami, które zaczęły korzystać z druku 3D w prototypowaniu, były te zajmujące się wzornictwem przemysłowym oraz projektowaniem, np. do tworzenia makiet, przedmiotów użytkowych, czy ozdobnych. Następnie drukowane prototypy zaczęły być wykorzystywane w motoryzacji oraz przemyśle. W tego typu branżach wykorzystuje się druki z tworzyw sztucznych oraz metalu, np. ze stopów aluminium, czy tytanu. Obecnie prototypy drukowane w 3D zaczynają być wykorzystywane w medycynie, inżynierii biomedycznej i tkankowej, a także w chirurgii rekonstrukcyjnej i implantologii.
