Szybkie prototypowanie nazywane także Rapid Prototyping to grupa technik, które stosuje się do wykonywania produktów w stosunkowo krótkim czasie. Wykorzystuje się do tego celu metody polegające na stopniowym nakładaniu kolejnych warstw materiału. Zależnie od techniki, warstwy mogą być stapiane, spiekane, utwardzane czy klejone. Wielką zaletą technologii 3D jest możliwość zrobienia nawet jednej sztuki danego modelu niskim kosztem.
Technologie wykorzystywane do szybkiego prototypowania
Jedną z technik chętnie wykorzystywanych do szybkiego prototypowania jest druk metodą CJP. W tej technice prędkość przyrostu druku w osi Z wynosi 28 mm na godzinę. CJP umożliwia drukowanie w pełnej palecie CMYK, co sprawia, że jest w stanie wydrukować model o dowolnej barwie.
Inną techniką jest druk 3D w metalu. W tym przypadku nakładane warstwy materiału są spiekane wiązką lasera. Drukować można w aluminium, stali nierdzewnej i narzędziowej czy w tytanie.
Kolejna technika to druk SLA, czyli Stereolitografia. Wykorzystuje się w niej żywice o różnych parametrach. W przypadku tej techniki modele mogą być przezroczyste.
W jaki sposób przeprowadza się Rapid Prototyping?
Szybkie prototypowanie zaczyna się od projektu komputerowego. Najpierw konieczne jest wczytanie wcześniej zaprojektowanego w odpowiednim programie modelu 3d. Następnie wybiera się rodzaj i metodę generowania struktur podporowych. Kolejne etapy zależą od metody druku.
W technologii SLA platforma robocza jest umieszczona w zbiorniku wypełnionym płynną żywicą. Następnie wiązka lasera utwardza warstwę materiału. Po utwardzeniu jej platforma obniża się, a ostrze zgarniacza nakłada na powierzchnię wydruku nową warstwę żywicy. Proces powtarza się aż do chwili, w której obiekt zostanie wydrukowany.
